Dit boekje gaat over het Sint-Agathaklooster in Delft. Het is geschreven rond 1444. Het boek wordt ook een kroniek genoemd, want het gaat over de geschiedenis van het klooster.
Het klooster stond waar nu het Prinsenhof Museum is. In 1380 wonen er al ongetrouwde vrouwen en weduwen, onder leiding van een priester van de Oude Kerk. In 1401 sluiten de vrouwen zich aan bij een religieuze orde. En in 1404 gaan de vrouwen ‘besloten’ leven. Dat betekent dat ze voor de rest van hun leven in het gebouw blijven. Daardoor is de woonplaats van de vrouwen een echt klooster. Het woord klooster stamt namelijk van het Latijnse woord claustrum. Claustrum betekent ‘afgesloten ruimte’. De vrouwen gaan het klooster niet uit.
Als de kroniek wordt geschreven, is het Sint-Agathaklooster een van de grootste en rijkste kloosters van Delft. Er wonen zo’n 150 zusters. Toch is de kroniek geen groot boek met tekeningen. Het is een klein boekje en er staan geen plaatjes in. Waarom? Voor de mensen in het klooster is nederigheid belangrijk, dus pronken met een groot en duur boek over hun eigen klooster past daar niet bij.
Daarnaast is een klein boekje handig: je kunt het makkelijk vasthouden tijdens het lezen. Voor deze kroniek was dat belangrijk. Het boekje lag in de ziekenkamer van het klooster. Waarschijnlijk werd het daar gelezen door zieke zusters. Als je in bed wilt lezen, is een klein boekje veel beter dan een zwaar, groot boek.
