Zoals in elke Middeleeuwse stad wordt ook in Delft textiel gemaakt. Van wol worden draden gesponnen, die worden geweven tot laken, een stevige, dikke stof. Op dit schilderij zie je lakenramen waar laken op te drogen wordt gehangen. Dit is een uitsnede van een schilderij gemaakt na de stadsbrand van 1536.
De lakennijverheid laat sporen na in de straatnamen. Aan de Voldersgracht wonen de vollers. Zij stampen het geweven laken in grote kuipen met warm water en urine. De vezels komen dan dichter opeen te zitten en de stof wordt waterdicht en krimpt niet meer. Aan de Verwersdijk vind je de ververs. Zij zorgen dat het laken de gewenste kleur krijgt. En de Raam is genoemd naar de lakenramen, grote rekken waarop het laken op gedroogd werd. Ververs en vollers zorgen voor watervervuiling, dus de grachten waaraan zij wonen, staan niet in verbinding met de Oude Delft en de Nieuwe Delft. Daar zitten de brouwerijen, die juist schoon water nodig hebben.
Aan de Voldersgracht, waar nu het Vermeercentrum zit, is tot 1645 de lakenhal gevestigd. Dan verhuist hij naar het Prinsenhof. Aan de Oude Delft, tegenover de Oude Kerk, kun je de toegangspoort nog altijd zien. Daarboven zit een prachtige gevelsteen waarop is afgebeeld hoe de keurmeesters de kwaliteit van de stoffen beoordelen.
