Julius Spits schrijft deze kaart op 24 mei 1945 aan de Delftse politie. Hij heeft door onder te duiken de oorlog overleefd. Zelf woont hij in Enschede, maar zijn zus en zwager woonden in Delft. Zij zijn vermoord in Auschwitz. Hij is de enige overlevende van de familie en zover bekend de enige erfgenaam. Julius Spits informeert naar de erfenis die hij hard nodig heeft. Hij is alles kwijt.
Zijn zus en zwager bezaten twee huizen: Fransen van de Puttestraat 51 en 53 in Delft. De huizen zijn tijdens de oorlog onteigend en verkocht. Na de oorlog wordt die verkoop ongedaan gemaakt door rechtsherstel. Dat betekent dat de oorspronkelijke eigenaren hun bezittingen terugkrijgen. Maar hoe doe je dat als bijna niemand meer leeft? Of als onbekend is wanneer iemand precies is vermoord?
Na de oorlog duurt het vaak jaren voordat rechtsherstel plaatsvindt. Joodse overlevenden komen terecht in een bureaucratisch doolhof van notarissen, advocaten en de belastingdienst. Er is weinig aandacht voor het enorme leed dat Joodse burgers is aangedaan. Zij moeten zelf overal achteraan. De meeste procedures beginnen met zo’n kaart als deze. Pas zes jaar later – in 1951 – vindt rechtsherstel plaats voor de huizen van de zus en zwager van Julius Spits.
Meer lezen over het rechtsherstel van dit Delftse echtpaar?
https://achterdegevelsvandelft.nl/ ga naar Fransen van de Puttestraat 51-53
Meer lezen over de moeite die Joodse nabestaanden hadden om hun bezittingen terug te krijgen?
https://www.stadsarchiefdelft.nl/2022/02/25/onderzoek-joods-vastgoed-tweede-wereldoorlog/
