Predikant Philippus Baldaeus (1632-1671) is geboren in Delft en studeert theologie in Leiden. Na zijn studie gaat hij in Nederlands-Indië (nu Indonesië) aan het werk. Daar zijn veel handelsposten waar Nederlandse VOC-dienaren wonen en werken. Als dominee zorgt Baldaeus er bijvoorbeeld voor dat zij een christelijke begrafenis kunnen krijgen. Ook doopt hij kinderen en sluit hij huwelijken. Hij begint zijn werk op Ceylon (nu Sri Lanka) en gaat uiteindelijk via het eiland Delft (!) naar Zuid-India.
Baldaeus probeert ook de bevolking te bekeren tot het christendom. Om dat te kunnen doen, leert hij de talen en culturen van de slaafgemaakten en de lokale bevolking. Hij keert in 1665 terug naar Nederland en schrijft dan een boek over Malabar en Coromandel, de zuidwestkust en de zuidoostkust van India. Daarin beschrijft hij hoe mensen daar tot slaaf worden gemaakt. Eerst wordt het land verwoest en breekt er hongersnood uit. Daarna bieden duizenden mensen zichzelf en hun vrouwen en kinderen noodgedwongen te koop aan om aan geld voor eten en drinken te komen.
Baldaeus schrijft het boek samen met de slaafgemaakte Gerrit Mosopatam. Deze zwarte tolk en vertaler komt met hem mee naar Nederland, naar Den Haag. We zien hem hier op het schilderij dat Baldaeus in Nederland van hen beiden laat maken.
