Een vrome vrouw die veel bekijks trok
(rond 1320-1358)
Het levensverhaal van Geertruid van Oosten is ons bekend vanuit meerdere middeleeuwse bronnen. Als we die mogen geloven is het er één vol wonderen.
Geertruid was begijn: een vrouwelijke geestelijke die niet in een klooster woonde. Zij woonde in het Delftse Bagijnhof, waar ze een vroom leven leidde. Op Goede Vrijdag kreeg Geertruid de stigmata, de verwondingen in handen en voeten en zij die Jezus aan het kruis had. Deze bloedden meerdere malen per dag. Zij hoefde verder maar heel weinig te eten, en wanneer zij at, huilde ze. Ook kreeg ze meerdere religieuze visioenen, waaronder één waarin ze zag waar de Nieuwe Kerk gebouwd moest worden.
Door haar wondtekenen werd Geertruid door haar tijdgenoten vereerd. Het krijgen van de stigmata was een bijzonder voorrecht. Er kwamen zoveel mensen naar Geertruid's verwondingen kijken dat het haar uiteindelijk te veel werd, en ze Jezus smeekte ze weer weg te nemen. Dit heeft hij naar verluid ook gedaan.
Tijdens haar leven werd Geertruid als heilig beschouwd, maar de paus heeft haar nooit officieel heilig verklaard. Tegenwoordig wordt zij herinnerd door een standbeeld naast de Oude Kerk.
