Het begin van Delf(t)
De bruggetjes die over de Oude Delft lopen behoren tot de meest iconische plekjes van de stad. Regelmatig stoppen hier toeristen — of locals—om een foto te maken of gewoon van het uitzicht op het water en de scheve kerktoren te genieten.
De Oude Delft, die eerst nog 'Delf' heette, heeft een lange geschiedenis die bijna 1000 jaar teruggaat. De Delf werd gegraven in het verlengde van de Schie. De naam Delf komt van delven, een ander woord voor graven. In de middeleeuwen werden grachten ook vaak delf genoemd. De Oude Delft is de oudste gracht van Delft en ouder dan de stad zelf.
Na de Romeinse tijd was het gebied dat nu Delft is eeuwenlang verlaten, maar in de 10e eeuw gingen er weer mensen wonen. De Delf werd rond 1100 gegraven. Rondom de waterloop ontstond een handelsplaats. In 1246 kreeg de inmiddels flink gegroeide nederzetting stadsrechten.
Toen er parallel aan de Delf een tweede gracht werd gegraven kregen de twee waterlopen de namen Oude en Nieuwe Delft om ze uit elkaar te houden. In tegenstelling tot de Oude Delft zijn er tegenwoordig meerdere straten die langs deze tweede gracht lopen, zoals de Koornmarkt en Hippolytusbuurt.
Afbeelding 1: De Oude Delft in de winter met bevroren gracht
Afbeelding 2: De Oude Delft op een briefkaart uit circa 1910
Afbeelding 3: De Oude Delft tegenwoordig
